2 september
het is september maar diep, diep zomer. de caravan heeft zich gevuld met de warme lucht van buiten. grotendeels in schaduw maakt verschil maar uiteindelijk valt er niets tegen te doen. het was vandaag 29°C. nauwelijks wind. vanavond, vannacht, kans op regen, onweer. het is 16.58 uur, bijna tijd om eten te maken.
licht golft over mijn kussen.
ik lees Kathleen Jamie's Cairn en het is weer prachtig. ze schrijft al vele jaren en it shows, ze kan zo veel zeggen met weinig woorden. net zo goed is ze in het oproepen van beelden die niet per sé nieuw zijn of uniek maar wel zo voelen vanwege haar keuze in woorden. ik denk dat ze goed is in weglaten. en suggestie. en zien wat door velen voor lief wordt genomen.
het boek bevat tekeningen van Miek Zwamborn, dat wist ik niet toen ik het kocht maar, ja, natuurlijk kennen zij elkaar.
 |
| (een schets in een pocket moleskine cahier (nieuwe liefde). ik was een paar dagen bij de zee. vlieland. ik ben nog niet geheel wedergekeerd.) |
19.53 uur. de zon nog boven de horizon. lightning nearby, waarschuwt de laptop. ik hoor het niet. zie wolken die de intens oranje kleur van de zon (groter nu dan overdag) absorberen, de vermenging van kleuren resulteert in een zacht perzikroze. ik ben gewend aan een open uitzicht, tuur nu tussen talloze beukentakken en- bladeren door. zie ik grijs? de zon is aan het verdwijnen achter, wederom, groen van bomen, struiken, het is schemer, schijn. over negentien minuten gaat de zon onder. ik hoor niets behalve vliegtuigen en autoverkeer. een nichtje en haar vriendin, een kruiwagen. kalkoenen, kippen, eenden, bewegen richting hun nachtverblijf. de varkens scharrelen nog wat rond.
ik hoor iets.
ik ga mijn laarzen binnen zetten. (20.18 uur.)
de kleur verdwijnt uit de lucht. de zon heeft deze dag verlaten.
