afgezaagde vingertoppen

ik vraag me af waarmee deze verhalen begonnen, waar begon de beweging naar buiten, bedoel ik. de intentie laag op laag op laag te plaatsen. (how does something like that fall from the sky?)
de afgezaagde vingertoppen of de nachtmerries, slipping through fingers.
of, de sneeuw; de val; de vogels.
details die er niet toe doen maar omdat vlammenwerpers alleen niet genoeg zijn doen ze er toch toe. duisternis, vergetelheid, eenzaamheid. (een onbekende, onpeilbare diepte, afgrond.)
de ziekte van tijd. de uitdijende tijd. de lagen tijd.

de sneeuw de regen de rivier de wind de wolken;

don't the wind and the currents circulate too, not only water? the snow that fell over this island and also in other ancient, faraway places could all have condensed together inside those clouds. (..) who's to say those raindrops and crumbling snow crystals and thin layers of bloodied ice ar enot one and the same, that the snow settling over me now isn't that very water? 

(de sneeuw het vergeten.) 
(het weer het moment.)

it felt to me as though the wind on this island was always layered beneath everything else, an undertone. 

doesn't water circulate endlessly and never disappear?

het oneindige zoeken, ook als je niet weet waarnaar (searching for a hidden wound or scar), waar, hoe. want (nogmaals) waar begint het verhaal, en zal er ooit een einde zijn of is het altijd vooral diepte. een symptoom. (haar schaduw twee keer zo groot als zij zelf.)

de onzichtbare littekens. de schrammen en scheuren in het weefsel van dit bestaan. maar zelfs die littekens, zelfs al zou je ze kunnen zien, er met de vinger naar kunnen wijzen: dan nog zal iemand moeten vertalen.

vele jaren stilte. sporen achtergelaten, door het geweld, voor achterblijvers, nabestaanden, toekomst; maar alleen voor zij die zoeken, kijken; zij die weten weten wat sneeuw is. 

(hoe vul je grotten met lijken zonder je af te vragen wat dit betekent.) 

ons geweld overal hetzelfde.
ons mens-zijn, dezelfde.
de gevolgen, dezelfde.

birds will pretend like nothing’s wrong, no matter how much pain they’re in. they instinctively endure and hide pain to avoid being targeted by predators. by the time they fall of their perch, it’s too late.

het redden van een verhaal. of gered worden door een verhaal.
het verhaal de redding.
getuige-zijn.

*

weglopen van een zwart gat, of afgrond. maar het is alsof het constant naar je toe blijft groeien want de verwoesting maakt deel uit van.

maar wat betekent dat als je eromheen bent gegroeid zoals een boom soms doet door het obstakel te omarmen. zodat het deel gaat uitmaken van een realiteit die doet alsof er niets is gebeurt of simpelweg niet weet wat er beneden het zijn van nu heeft plaatsgevonden.

afgezaagde vingertoppen. (grip.)
het werk de wond een litteken te laten worden. (het is een litteken of de dood.)

*

ik las we do not part uit en het voelde alsof ik werd achtergelaten, niet alsof ik een roman had uitgelezen. alsof ik ben weggestuurd, zo voelt het. alsof het niet af is. maar het boek is uit en dus is het af—ik bedoel overigens niet dat het boek onaf is, dat boel ik juist niet; omdat het zo waar is, omdat dit is zoals wij mensen omgaan met het ongemak en de pijn, we begraven het alsof de aarde onze bondgenoot is als het gaat om onze slechtste, meest gruwelijke daden: het donker van het niet-zien, niet gezien kunnen worden.

het ontaarden de zoektocht naar licht. het wit van de sneeuw(storm) vs. de duisternis van onder de grond, van de diepte. sneeuw valt op het oppervlak, verbergt. hoe hoger de sneeuw, hoe kouder de grond, en harder; graven wordt onmogelijk als het maar lang genoeg vriest, sneeuwt. bovendien kan kou een mens doden, vernietigen, verstoppen (onder een nieuwe laag sneeuw).

ik bedoel: het niet-af-gevoel hoort bij het boek, bij waar het over nadenkt.

*

(alle schuingedrukte woorden zijn overgenomen uit han kang's we do not part (translated by e. yaewon & paige aniyah morris).)